بی شک می گویم

بی شک یک چیزی اینجا کم است ... یک چیز مهم که دقیقا نمیدانم چیست ... و شاید میدانم اما جرأت گفتنش را ندارم ... چون مهم است ... چون اعتراف به نبودنش خیلی بزرگ است و غیر قابل نادیده گرفتن ... 

اما من گاهی نادیده می گیرمش اما نیاز به او هیچگاه در من نمی میرد ... گاهی چنان به صورتم می کوبد که گریه ام می گیرد ... به دوری اش و نبودنش عادت نمی کنم ...  

عادت نمی کنم که زندگی شاید یعنی همین .... همین که خیلی ها شاید آرزویش را دارند .... 

من اما منتظرش هستم که روزی برسد ... 

دیشب چهارمین سالگرد ازدواجم بود و منتظرش بودم ... بودم اما نیامد ....