سفرنامه قزوین - همدان قسمت سوم

روز دوم یکشنبه 12 مهر: خیابان سپه، موزه ملی قزوین، عمارت چهلستون، تحویل اتاق و حرکت به سمت همدان

با خستگی و چشمانی پفیده، از خواب!؟ بیدار شدیم ... کلا در حالت "روم به دیوار" بودم ... موقع صرف صبحانه از دست زنبورها جان سالم به در بردیم اما .... اما سر همسرم به یکی از درها خورد و کلا خوش و خرم وسیله ها را جمع کردیم و برای گشت و گذار راهی شهر شدیم.. به روایتی خیابان سپه اولین خیابان ایران است خیابانی سنگ فرش که کاش به جای ماشین، می شد با درشکه از آن گذشت.... به دولتخانه صفوی که رسیدیم فهمیدیم بعضی دیدنی های قزوین فقط آخر هفته به روی بازدیدکننده ها باز می شود مثل عمارت عالی قاپو.... از موزه ملی دیدن کردیم ... سفالینه ها و ظروف و ادوات قرنها پیش ... ظرافت و زیبایی به کار رفته در بعضی خیره کننده بود تازه با در نظرگرفتن گذران قرن ها که بی شک از درخشندگی و زیبایی واقعی آنها بسیار کم کرده بود.... در موزه هم تنها بودیم...

پیاده به سمت عمارت چهلستون رفتیم .... هیچ چیز از نقاشی های روی دیوارهای عمارت نمانده بود ... تکه های بی نظیری که اتفاقی نجات یافته بود بیشتر غمگینم می کرد ... طبقه بالا و ارسی های رنگی و بازی نور.... با هنر پدران و مادرانمان چه کردیم؟ سعی کردم در این تالار که فقط آن پنجره های رنگی برایش مانده گذشته های پرشکوه را تجسم کنم ... نقاشی های زیبای دیواری، مفروش به فرش اصیل ایرانی، دخترکانی با لباسهای پر چین زیبا و عطر نان تازه و چای.

کلیسای کانتور را از پشت در بسته اش دیدیم ... اگر به قزوین رفتید به خانه امینی ها بروید تعریفش را شنیدم اما دیگر زمان نداشتیم و باید میزدیم به دل جاده همدان...

نزدیک غروب به همدان رسیدیم ... انقدر خسته بودیم که شب فقط استراحت کردیم.