جنگ

جنگ ... هیچوقت تجربه اش نکرده ام اما در نقطه ای از جهان زندگی می کنم که اگر چه در میانه میدان نبوده ام اما حقیقتا در میان جنگهای زیادی بوده ام ... وقتی به دنیا آمدم که پدرم جبهه بود و وقتی 3 ماهه بودم پدربزرگم از دوری دایی کوچکم که رزمنده ای 17 ساله بود و خبرهای بدی برایش آورده بودند دق کرده بود .... پدرم اولین بار مرا در مراسم تدفین پدربزرگ دیده بود شاید هم اصلا ندیده بود .... و بعد هم که چله ها شروع شد ... چهلم پدربزرگ، پسرعموی پدرم که نزدیکترین دوست و مثل برادرش بود در یک اشتباه انفجار انبار مهمات به شهادت رسید و چهلم او عموی پدرم و همینطور چند نفر دیگر ...

من از آن روزها هیچ نمیدانم اما وقتی حالا که به مادر شدن فکر می کنم و مقاله هایی می خوانم از اثراتی که جنین از افکار و روحیات مادر و حتی از اطراف می پذیرد بغض گلویم را می گیرد .... مادرم چند باری گفت: همیشه نسبت به تو احساس گناه می کنم که چقدر در آن روزها، مراقب تو نبودم ... سهم تو از من آن روزها نه محبت و نه لبخند و نه حتی شیر که فقط گریه بود ...

جنگ اما همیشه با ما بود ... در مراسم مدرسه ... در نمایشگاهها ... در کتابها و اخبار و سایت ها .... هنوز هم همینجاست

جنگ بود و همیشه نفرت از جنگ ....

اما دیروز خیلی تصادفی از زاویه ای دیگر به جنگ نگاه کردم ... از بیکاری نشستم پای تکرار ماه عسل ... سوژه برایم جذاب بود .... 23 نوجوان اسیر .... جز جنگ چه چیزی از آنها چنین مردانی محکم ساخته بود؟ ... واقعا از یک نوجوان 14 ساله چه انتظاری می توان داشت؟ باور نمی کنم که جو گیر شده بودند ... شکنجه و اسارت و استخبارات جو نمی شناسد ....

من به تک تکشان افتخار کردم و جنگ را جور دیگری دیدم .... زیبایی انسانهای بزرگی که ساخت .... نه فقط رزمنده ها که همه مردم ... مادری که فرزندش را راهی جنگ کند و از خبر شهادتش مغرور ... جوانی که در ابتدای غرور و آرزوست خودش را روی مین بیندازد که راه چند قدمی باز شود؟ ... کجای فطرت و منطق اینها را می پذیرد؟

چه چیز جز جنگ می توانست اینچنین ایثار و از خود گذشتگی ای بیافریند؟

راستی چرا هیچوقت فکر نکرده بودم که پدرم تربیت شده آن مکتب است ... پدری الحق پاک تر از آب روان ... پدری که هیچوقت زبان جز به حقیقت باز نکرده .... پدری که اگر چه نبود در آغوشم بگیرد و در گوشم اذان بخواند و برایم لالایی بگوید اما به اندازه همه خوبی هایی که هرچند اندک در وجودم هست مدیونش هستم و دوستش دارم ...